Voor Thomas is het glashelder: hij is zélf verantwoordelijk voor de miserie in zijn leven. (En misschien ook wel een beetje van die van anderen.)

Een bevrijdend inzicht. Als 100 jaar tegen een poort duwen, om plots te ontdekken dat je moet trekken.
Hoog tijd om zijn innerlijk kind niet langer te verstoppen. Zich als rups van nar tot rebel te ontpoppen.

Vakantie-ruzies, zeil-boten, Melo-cakes, woke-cultuur en koppel-therapie. Vindt hij daar de sleutels naar positieve verandering en hernieuwde energie?

Eerlijkheid klinkt hard, maar slag en stoot horen niet zachter.
Wees gerust, hij laat de zaal altijd proper achter. (Of toch meestal.)

Ten aanval!