Een kleiner hartje hadden ze in zo’n groot lijf niet kunnen steken. Sterk als een paard, koppig als een ezel, maar zo kwetsbaar als een pasgeboren vogeltje. Jonge, jonge, het is genoeg dat er toevallig een kleine eens lief naar hem lacht of hij wordt helemaal week. En als hij week wordt, is dat schonkige, hoekige lichaam nog minder in toom te houden dan anders: schokken van het lachen (om van binnen niet te wenen). Duizend woorden om alle hoeken en gaten te dichten. Veel te veel. Watervallen vol verhalen en allemaal echt gebeurd! En overdrijven… en met spek schieten… en liegen… en plan trekken… En toch zo waarachtig zijn als geen ander: zoon.