Een jazzy sprookje over verlies en veerkracht

Zoetie mist haar mama. Op de eerste schooldag of als er een monster onder haar bed zit. Ook als ze een goed rapport heeft. Maar vooral als ze wil weten of haar mama haar nog wel graag ziet.

“Als ik mijn mama mis, leg ik een plaatje op met de muziek van Ella Fitzgerald. Dat vond mijn mama zo mooi. Dan is mijn mama er weer. Dan voel ik haar grote vleugels rond mij. Dan hoor ik haar weer vertellen. Het verhaal over Ella en de mieren.”

Om zichzelf te troosten legt ze de lievelingsplaatjes op van haar moeder: swingnummers en melancholische ballades van Ella Fitzgerald. Zo wekt ze zowel haar dansende mama als Ella Fitzgerald tot leven. De levens en gevoelens van het meisje en Ella vermengen zich. Elk hebben ze hun eigen verdriet en elk vinden ze veerkracht. Niet enkel herinneringen helpen daarbij, maar ook rituelen en bovenal muziek, dans en (imaginaire) vriendschap.

Tekst, spel, dans: Griet Desutter
Drums, gitaar, contrabas, zang: Brent Beukelaer
Tekst, regie: Walter Janssens
Licht, scenografie: Kris Van Oudenhove

 www.garifuna.be