“Op een ochtend fiets ik naar mijn werk. Links van mij het vliegveld, rechts volkstuintjes. Terwijl de opkomende zon in mijn linkeroog valt, denk ik plots: fuck! Ik heb gisteren niet naar ons moeder gebeld. Ik heb al vier dagen niet meer naar ons moeder gebeld. Terwijl, toen ze in het ziekenhuis lag, belde ik haar elke dag. Waar ben ik mee bezig? Het is herfst. De bladeren vallen goudgeel van de bomen en ik rijd overal voorbij. Fuck zeg”. 

Aan het woord Johan Petit, theatermaker en gelegenheidsfilosoof. Er ligt weer iets op zijn lever en op zijn hart, over het leven, maar vooral over hoe hij zelf in dit leven staat.

Tekst en spel: Johan Petit
Regie: Ruud Gielens
Licht, geluid en decor: Tim Clement
Muziek: Tom Pintens
Uitvoering muziek: Tom Pintens / Maya Dhondt en Dora Brams
Kostuums: Tine Deseure
www.marthatentatief.be