Decent Music is de nieuwe plaat van pianist Guy Van Nueten, een avontuur in de buitenwereld. Het is een bloemlezing die ongrijpbaar wil blijven, van kleur verandert, danst, huivert en treurt met u. Het is een verslag van Guy’s bestaan als kameleon, hij schrijft al meer dan 20 jaar muziek voor uiteenlopende artistieke contexten. Een unieke avond pianomuziek van een unieke componist en uitvoerder.

De kans is groot dat het nummer ‘Openbaring’ u al meteen vloert. De repetitieve patronen komen u bezweren, spelen met wat hartvervoeringen en laten u dan achter. Daarna hoort ge ‘Maurice’ ademen, een ware gentleman, die zijn romantische natuur aan u toont met fijne bassen die naar een elegant park in uw hoofd leiden. ‘Night has come’ begint koud en dreigend, een glimmende jetski over een inktzwart meer, tot nadrukkelijk harde piano-aanslagen noise en regen brengen en stemmen van mensen zacht weerklinken. ‘Boudewijn’ komt zomaar uit de melancholische kant van de Renaissance. De polyfonie van ‘Diabo do Belho’ is daar een perfect vervolg op. Wat een pracht, met plots dat raam op het verleden. ‘Dark’ voert u met een wagen door een duister woud waar spoken zich als wervelwinden kenbaar maken. ‘Transformation 2020’ begint tegelijk ijl én laag en eindigt abrupt in het hoofd van Guy zelf. Daarna hoor je ‘D929’, een pianobewerking van een trio, traag gespeeld en daardoor met aarzeling, alsof het zich niet helemaal wil prijsgeven. ‘Repelsteeltje’ klinkt als een herwerking van een nachtmerrie. De strijkerspartijen op ‘Afterplay’ zijn waanzin; als golven blijven ze aan klotsen tegen het schip van uw gemoed. Ze willen dat ge u verliest in hen, dat ge in hen verzuipt. Met een cellolijn opent ‘Divina Commedia’ een canon.