Boris-Johannes begrijpt het leven niet. Althans, hij probeert wel, maar snapt er na 33 jaar schuren en schaven nog steeds niets van. Soms slaat het leven, dan weer zalft het, soms is het gul en dan weer zo gierig als een krenterige oma in de Lidl. Eén ding is zeker: Ooit gaan we dood en dan worden er mooie dingen over je gezegd, want: over de doden niets dan goeds. Als het allemaal even niet meer gaat, trekt Boris-Johannes deze gedachte als een warm dekentje over zich heen.

Alleen vindt hij het zo jammer dat hij die woorden niet zal kunnen horen eens het zo ver is. De enige oplossing daartegen is zelf je begrafenis te houden en dat doet hij. Kom mee lachen en huilen over het leven op de begrafenis van Boris-Johannes De Keyser.

Tekst en spel: Boris-Johannes De Keyser
Regie: Raf Walschaerts (Kommil Foo) en Bertram van Alphen
Dramaturgie: Suzanne Kooloos